Ik ben een kind van Het Nieuwe Land. Begin jaren zeventig van de vorige eeuw kwamen mijn ouders naar Oostelijk Flevoland, eerst Biddinghuizen en daarna Lelystad. In die eerste jaren werd Lelystad vooral bewoond door mensen uit het noorden en oosten van het land. Maar de bevolking, die elk jaar exponentieel groeide, veranderde vanaf 1971 drastisch van samenstelling. Toen begon Lelystad aan zijn bestaan als zogenaamde ‘overloopgemeente’ voor Amsterdam. De oplevering van de eerste woningen in Almere, in 1976, was voor de ontwikkeling van Lelystad een volgend kantelpunt. En het niet inpolderen van de Markerwaard, waartoe het kabinet-Lubbers II in 1986 voorlopig besliste, heeft ook grote gevolgen gehad voor Lelystad. De provinciehoofdstad was centraal in de polders geprojecteerd, maar kreeg letterlijk en figuurlijk een meer excentrische plek aan de buitenkant.
Ik denk dat de ontstaansgeschiedenis van Lelystad mede bepalend is geweest voor mijn interesse in politieke besluitvorming. Het heeft er ook toe bijgedragen dat ik al snel een genuanceerde kijk heb ontwikkeld op het conceptuele geloof in een maakbare samenleving. In mijn optiek was de gedachte dat mensen als ware pioniers in het nieuwe land een nieuw leven zouden beginnen onder het motto ‘nieuw land, nieuwe geest’ het schoolvoorbeeld van sociaal planningsoptimisme. Naar mijn mening wilde dat echter niet zeggen dat er geen taak voor de overheid was weggelegd, integendeel. Het is mijns inziens bij uitstek een overheidstaak om idealen als ‘vrijheid, gelijkheid en solidariteit’ in het leven van alledag concreet gestalte te geven. Voor mij zijn sociaal-democratische waarden als ‘bestaanszekerheid’, ‘goed werk’, ‘verheffing’ en ‘binding’ daarbij leidend en tijdloos.
Het is wellicht mede daarom dat ik aan de Universiteit van Amsterdam de studies Politicologie en Onderwijskunde heb gedaan. En dat ik op die twee terreinen actief ben geworden, na eerst een periode buiten Flevoland werkzaam te zijn geweest. In de periode 2006-2014 was ik wethouder van onder andere Werk en Inkomen, Onderwijs en Sport in Lelystad. Momenteel ben ik werkzaam als bestuursvoorzitter in het primair onderwijs in Lelystad. Daarnaast ben ik voorzitter van stichting Bataviahaven. En ik ben sinds 2015 lid van Provinciale Staten van Flevoland.
Als fractievoorzitter maak ik deel uit van het Voorzittersoverleg. Daarbij ben ik lid van de Statencommissie Economie, Mobiliteit en Samenleving (EMS) en heb ik de volgende deelgebieden in mijn portefeuille:
* Het Verhaal van Flevoland
* Recreatie en Toerisme
* Kunst en Cultuur
* Krachtige Samenleving
* Gezondheid
* Sport
* Financiën
* Europa
* Opgavegericht werken
* Weerbare overheid
Ik wil dat iedereen zeker kan zijn van een sterk en sociaal Flevoland. Dat betekent zeker zijn van goed werk, de beste zorg, onderwijs met kansen en een betaalbaar huis. Dat is de basis voor iedereen. Dat is waar ik mij sterk voor maak. De inwoners van Flevoland verdienen een provincie die oog heeft voor mens en natuur, waar de regionale economie wordt gestimuleerd en waar een volwaardig en aantrekkelijk voorzieningenniveau is. Ik ga voor een krachtige en solidaire samenleving waarin iedereen mee kan doen. Met als ultiem doel een betere toekomst voor iedereen.
Het is mijn politieke drijfveer om niet alleen te sturen op kosten en efficiency, maar vooral ook met uitgesproken ideeën over wat van waarde is. Dus weg met de verknipte en verkokerde overheid, en op naar een overheid die samenhang creëert tussen mensen en die problemen in samenhang aanpakt.
Nelson Mandela is voor mij een onuitputtelijke inspiratiebron. Ik kies voor de volgende drie uitspraken:
“Education is the most powerful weapon which you can use to change the world.”
“It always seems impossible until it’s done.”
“May your choices reflect your hopes, not your fears.”