In mijn vorige artikel (Water, we kunnen niet zonder) ben ik kort ingegaan op drinkwater.
In dit artikel ga ik daar wat verder op in. Want goed drinkwater is (wereldwijd gezien) een schaars product.
In Zuidelijk Flevoland kunnen we nog wel even vooruit, diepe en goed beschermde bronnen leveren ons water van zeer goede kwaliteit dat slechts beperkt gezuiverd hoeft te worden. In Noordelijk Flevoland ligt dit anders daar is niet voldoende zoet grondwater beschikbaar en al sinds de aanleg van de polder wordt water vanuit Overijssel gebruikt voor het drinkwater.
In een publicatie uit 2019 op h2owaternetwerk.nl wordt gesteld dat bij een minimale groei van de vraag naar drinkwater al voor 2040 de vraag groter zal zijn dan wat er op basis van de huidige vergunningen kan worden geleverd.
De genoemde publicatie gaat vooral over alternatieven voor de toekomst. Hier wil ik vooral ingaan op de bescherming van de aanwezige bronwater voorraad.
Bronbescherming
De watervoorraden in Zuidelijk Flevoland worden beschermd door een dikke natuurlijke kleilaag.
Om te voorkomen dat verontreiniging het water kan bereiken mag het heien in een drinkwatergebied alleen onder strikte voorwaarden.
En soms gaat het fout
Tijdens een steekproef in mei 2021 werd door de Omgevingsdienst Flevoland geconstateerd dat bij de bouw van windmolens met heipalen wordt gewerkt die niet voldoen aan de voorkeur van de Provincie c.q. de provinciale verordening.
Hoe kon dit gebeuren?
De Provincie stelt weliswaar de verordening vast maar is niet de partij die de vergunning verleent, dat zijn de gemeenten.
Zoals recent is gebleken dat:
- het verbod op bodemverstoring niet geldt voor vergunningplichtige inrichtingen als bedoeld in artikel 2.1, eerste lid onderdeel e, van de Wet Algemene Bepalingen Omgevingsrecht (omgevingsvergunning onderdeel milieu)
- de redactie van de uitzondering voor heipalen verschillend kan worden geïnterpreteerd.
Acties ter reparatie:
Vanuit de Provincie is contact gezocht met de betreffende gemeente, daaruit bleek dat men daar niet voldoende op de hoogte was van de voorkeur en de bedoeling van de provincie aangaande de verordening.
Vervolgens heeft de Provincie de uitvoerende marktpartij benaderd met het verzoek om alsnog de juiste heipalen (prefab) te gaan gebruiken.
Vanwege de vertraging (prefab palen zijn slecht leverbaar) die het project hierdoor op zou lopen kon de uitvoerder daar niet mee akkoord gaan.
Dan staat de Provincie machteloos, de vergunning kan niet herroepen worden en ook een gang naar de rechter is kennelijk geen optie.
Wat dan?
Tja als zich een onvoorzien probleem voordoet moet er snel gehandeld worden.
Daarom heeft de Provincie ad hoc een wijziging in de verordening doorgevoerd waarmee dit probleem in de nabije toekomst wordt voorkomen.
Dit is een tussenoplossing want wanneer de nieuwe omgevingswet per juli 2022 is ingevoerd is deze gewijzigde verordening niet meer nodig.
Mocht de invoering van de omgevingswet opnieuw uitgesteld worden (wat niet aannemelijk is) dan is deze aangepaste verordening voldoende om dit probleem te voorkomen.
Volgens het college en betrokken ambtenaren staat bij de vergunningverleners, de gemeentelijke ambtenaren, dit nu voldoende op het netvlies.
Wetten en regelingen zijn vaak lastig te begrijpen; soms ook voor specialisten.
